Onderzoeksverslagen schrijven: Praktische handleiding bij het schrijven van scri [Paperback]

In verschillende fasen van hun studie moeten studenten onderzoeksverslagen schrijven. In het hoger beroepsonderwijs ligt hierbij het accent op de praktische bruikbaarheid van het verslag, terwijl het wetenschappelijk onderwijs meer aandacht aan de theoretische diepgang ervan besteedt. Aan de opbouw en de stijl van redeneren worden echter vergelijkbare eisen gesteld.Dit boek beschouwt onderzoeksverslagen als teksten die de vorm van een betoog hebben en maakt duidelijk hoe een goed verslag een betogende vorm kan krijgen. De auteur bespreekt uiteenlopende moeilijkheden die zich bij het schrijven kunnen voordoen en geeft praktische adviezen om deze problemen op te lossen. De aandacht gaat hierbij uit naar zowel de indeling van het verslag als de stijl van redeneren. Een speciaal hoofdstuk is gewijd aan het opstellen van literatuurverwijzingen.Dit boek kent een voorganger: Scripties schrijven in de sociale wetenschappen (Soudijn, 1991). Thema's daaruit komen in Onderzoeksverslagen schrijven opnieuw aan de orde, maar deze uitgave is volledig opnieuw geschreven. Daarbij is een groot aantal recente onderzoeksverslagen uit verschillende studierichtingen als referentiekader genomenDe inleiding van een onderzoeksverslag krijgt vaak de vorm van een trechter: breed beg- nen met iets algemeens of alledaags.Vervolgens wordt hier een algemene probleemstelling uitgehaald, met behulp van literatuurverwijzingen. Het algemene probleem wordt in een specifieke vraag (of enkele vragen) geconcretiseerd. Ten slotte verengt de inleiding zich v- der: de eigen aanpak wordt kort aangeduid. Soms heeft een onderzoeker alle vertrouwen in een gangbare opvatting (bijvoorbeeld een theorie), maar is het onderzoek bedoeld om die opvatting (of theorie) voor alle zekerheid toch nog eens een keer te toetsen. Dan is het goed om in de inleiding hypothesen en spe- fieke verwachtingen af te leiden uit de gangbare opvatting. Ook dat is een concretisering die bij de trechtervorm past. Het komt echter vaak voor l£Í